Effect of Haloperidol and Trihexyphenidyl Hydrochloride to Salivary Flow Rate in Psychiatric Patients of Suanprung Hospital Chiang Mai
The purpose of this study was to determine effect of antipsychotic drugs, Haloperidol and Trihexyphenidyl Hydrochloride, on salivary flow rate of 59 healthy psychiatric patients, age range of 18-40 years, who were required the antipsychotic drugs for treatment. All patients were treated with 6-8 mg/d of Haloperidol daily and 2 mg of Trihexyphenidyl Hydrochloride, if necessary, for the first 14 days. From days 15-28, 48 patients were treated with 6-8 mg/d of Haloperidol and 6 mg/d of Trihexy-phenidyl Hydrochloride dairy, for effective control of Extrapyramidal Symptoms (EPS), whereas the others (n = 11) were on the original regimens. At 7,14,21 and 28 days of 2 regimens of psychotherapy, rubber-band stimulated salivary flow rates were measured and compared with the controls by using one-way ANOVA and post hoc Dunnette at = 0.05. The results showed that at all times of experiments, daily use of Haloperidol and periodic use of Trihexyphenidyl Hydrochloride. inhibited salivary flow rate (0.75 plus/minus 0.5 * mL / m * in) signifi- cantly, compared with controls ( 1.37 plus/minus 0.43 * mL / m * in ) and at 28 days daily treatment of Trihexyphenidyl Hydro- chloride reduced greater salivary flow rate ( 0.43 plus/minus 0.26 mL/min) than the periodic treatment (0.73 plus/minus 0.4 * mL / m * in) The study suggested that Trihexyphenidyl Hydrochlo- ride should be prescribed as necessary only, because it de-monstated more dramatic effect of salivary flow rate reduction when used daily.
1. Birkhed D. Heintze U. Salivary secretion rate, buffer capacity, and pH. In: Tenovuo JO, ed. Human Saliva: Clinical Chemistry and Microbiology, Vol 1. Boca Raton: CRS Press; 1989: 26-59.
2. Edgar WM. Higham SM. Role of saliva in caries models. Adv Dent Res 1995; 9: 235.
3. Shannon IL, Isbell GM, Gibson WA, O'Leary TJ. Inorganic phosphate concentration in body fluids as related to dental caries status. J Dent Res 1962: 41: 1373.
4. Mandel ID. Role of saliva in maintaining oral homeostasis. J Am Dent Assoc 1989; 119: 298.
5. Parvinen T. Parvinen I, Larmas M. Stimulated salivary flow rate, pH and lactobacillus and yeast concentrations in medicated persons. Scand J Dent Res 1984; 92: 524-532.
6. McEvoy GK. AHFS drug information. Bethesda: American Society of Health-System Pharmacists; 1999: 2009-2013.
7. Guthrie SK, et al. Comparison of central and periph- eral pharmacologic effects of biperiden and trihexy- phenidyl in human volunteers. J Clin Psychopharma- col 2000: 20: 77.
8. อัญชลี ดุษฎีพรรณ์, วิมลศรี พ่วงภิญโญ, ภารณี ปัทม อติสัย, บุณฑริกา ศุภกิจวิเลขการ, การศึกษาสภาวะทันตสุขภาพของผู้ป่วยจิตเวชในโรงพยาบาลสวนปรุง จังหวัดเชียงใหม่ ชม. ทันตสาร 2535; 13:24-29.
9. Sakai K. Gao XM, Tamminga CA. Scopolamin fails to diminish chronic haloperidol induced purposeless chewing in rats. Psychopharmacology (Berl) 2001; 1533: 191.
10. พันธุ์นภา กิตติรัตนไพบูลย์, การพัฒนาแบบประเมิน ผู้ป่วยจิตเวชของโรงพยาบาลสวนปรุง, เชียงใหม่ โรงพยาบาลสวนปรุง: 2544: 1-18.
11. Handelman SL, et al. Hyposalivatory drug use. whole stimulated salivary flow, and mouth dryness in older, long-term care resident. Spec Care Dentist 1989: 9: 12-18.
12. โรงพยาบาลสวนปรุง รายงานผลการปฏิบัติงานปีงบ ประมาณ 2545. เชียงใหม่: โรงพยาบาลสวนปรุง: 2545: 15-23.
13. พักตร์พริ้ง แสงดี เภสัชจลนพลศาสตร์, เชียงใหม่: ภาควิชาชีวเภสัชกรรม คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัย เชียงใหม่: 2531: 118-122.
14. Olin BR, ed. Drug facts and comparison. St.Louis: Wolters Kluner: 1992: 1279.
15. Kaplan HI, Sadock BJ. Synopsis of psychiatry: behavioral sciences/ clinical psychiatry. 8th ed. Baltimore: Williams & Wilkins: 1998: 486.
16. กรมสุขภาพจิต. คู่มือการใช้ยาจิตเวชสำหรับแพทย์ ทั่วไป, นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต: 2539: 114.
17. Reynolds JE Martindale: the extra pharmacopeia. 13 ed. Norfolk. England: Jarrold: 494.
18. พาณี เหลี่ยวรุ่งเรือง, ความรู้เกี่ยวกับยาทางจิตเวช. เชียงใหม่: โรงพยาบาลสวนปรุง: 2534: 85.
19. นพมาศ วงศ์วิทย์เดชา, ยาคลายกังวลหรือยากล่อม ประสาท, ใน: ยุพิน สังวรินทะ, สุภินันท์ อัญเชิญ พยงค์ วณิเกียรติ, นพมาศ วงศ์วิทย์เตชา, บรรณาธิการ, เภสัชวิทยา, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ภาควิชา เภสัชวิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล 2538: 162-163, 167.
20. Rigor E. Kenneth TE, Rutger ML. Differences in salivary flow rate in elderly subjects using xerostomatic medication. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1991; 72:42.
21. Slome BA. Rampant caries: a side effect of tricyclic antidepressant therapy. Gen Dent 1984; 321: 494-496.
22. Osterberg T. Landahi S. Hedegard B. Salivary flow, saliva, pH and buffering capacity in 70-year-old men and women. Correlation to dental health, dryness in the mouth, disease and drug treatment. J Oral Rehab 1984: 11: 157.
23. Parvinen T. Larmas M. The relation of stimulated salivary flow rate and pH to lactobacillus and yeast concentration. J Dent Res 1981; 60: 1929.
24. Parvinen T. Larmas M. Age dependency of stimu lated salivary flow rate, pH and lactobacillus and yeast concentration. J Dent Res 1982; 61: 1052.
25. McNamara TF, Friedman BK, Kleinberg 1. The microbial composition of human incisor tooth plaque. Arch Oral Biol 1979; 24: 91.
26. Ericsson Y. Clinical investigation of the salivary buffering action. Acta Odontol Scand 1959, 17: 131.
27. Pollack B, Buck IF. Kalnins L. An oral syndrome complicating psychopharmacotherapy: study II. Clinical notes 1964; (October): 384-386.
28. Christensen CM. Narvazesh M. Brightman VJ. Effects of pharmacologic reduction in salivary flow on taste thresholds in man. Arch oral Biol 1984; 29: 22
29. มาโนช หล่อตระกูล, ปราโมทย์ สุดนิชย์, บรรณาธิการ จิตเวชศาสตร์รามาธิบดี, กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์ 2539: 113-126.